Dziś w sieci pojawił się zwiastun kolejnych przygód Alicji w krainie czarów. Tym razem to nie Tim Burton zajął się reżyserią, ale James Bobin. Na szczęście mamy całą Burtonową ekipę, czyli poprzednią obsadę: Depp, Wasikowka, Bonham Carter, Hathaway. Ale ja nie o tym, oczywiście czekam i z przyjemnością obejrzę kolejną część Alicji; ja o zwiastunie tu chcę słów kilka.
Zwiastun dziś pozamiatał mi na wieczór. Jest niezwykle barwny (co cieszy oko estety), ale nie kiczowaty. Jest dynamiczny i zwarty, kompozycja jest treściwa i jak dla mnie sam w sobie stanowi historię od A do Z. Zauważcie jak dopieszczony jest w najmniejszym szczególe, ta narracja, ta gęba kota - obraz się chłonie całościowo i na raz to za mało, by nadążyć za bogactwem obrazu, dlatego replay polecam ;)
Triumph bazuje na disneyowskim wzorcu, który jest sprawdzony, a mianowicie postać księżniczki! Każda z nas jak się okazuje może poczuć się księżniczką z odpowiednio dobranym biustonoszem ;) Reklama animowano-bajkowa jest naprawdę zrobiona świetnie, jak typowa animacja Disneya, elementem humorystycznym jest żabo-ropuch, który na koniec okazuje się być... ;) (co, pewnie pierwsza myśl - książę? ;P)
Ale co mi się najbardziej spodobało w tej reklamie, to fakt, że nie zrobiono i nie przedstawiono kobiety jako obiekt seksualny, nie mówię, że mi się nie podobają sensualne reklamy Intimissimi, bo one są piękne, eleganckie i wręcz wzdycha się kobiety - do bielizny, mężczyźni - do modelki ;), ale ta konkretna reklama Triumpha jest prosta i taka niewinna w przekazie, no i pokazuje, że w pierwszej kolejności ma być idealnie dobrany, by być zadowoloną z noszenia, a może wtedy będziesz księżniczką?!? ;)
Będę monotematyczna, ale o dobrym należy mówić, a nawet się powtarzać :)
To jedna z najważniejszych polskich firm, zajmujących się tworzeniem grafiki komputerowej, animacji 3D i cyfrowych efektów specjalnych. Na koncie mają ponad 200 nagród i wyróżnień, w tym główne nagrody na festiwalu SIGGRAPH, nominacje do Złotej Palmy w Cannes i Złotych Lwów w Wenecji, oraz oczywiście nominację do Oscara za 'Katedrę' Tomasza Bagińskiego. Udało im się zdobyć globalną rozpoznawalność dzięki profesjonalizmowi i pasji - na co dzień współpracują z ponad 150 artystami, wśród których znajdują się reżyserzy, dyrektorzy artystyczni, graficy i producenci. Tworzą realizacje na potrzeby najważniejszych agencji reklamowych, ale na koncie mają też wiele projektów artystycznych.
Mają w swoich szeregach takie nazwiska jak: Tomasz Bagiński (tak, tak wiem, Wy już też powinniście wiedzieć, że gościa lubię;)), Damian Nenow, Miguel Coimbra, Paweł Bobrowski, Jakub Jabłoński i wielu innych, wielu, jak nie samych dobrych, ba! najlepszych.
Cechuje ich pasja, rozwój, jakość - to są właśnie elementy składające się na sukces, który niewątpliwie odnoszą na każdym polu, na którym się poruszają. Dobre, bo polskie! ;)
żeby nie było, że bez filmiku, to tu reżyserska wersja reklamy Gillette Venus Swirl w reż. Daniel Skoglund, studio PI było odpowiedzialne za produkcję i postprodukcję spotu.
Short w reżyserii i na podstawie opowiadania Martina Garde Abildgaarda, za animację odpowiedzialny był Fabricio Lima. Film przedstawia historię kobiety, którą prześladuje co piątek ten sam dziwny i straszny sen. Ucieka przed goniącym ją lisem przez pustynię. Bohaterka jest już zmęczona i przerażona każdym nadchodzącym piątkiem, bo wie, że historia się powtórzy. Postanawia zmierzyć się ze swoim strachem i stanąć oko w oko z lisem czekając na to, co się stanie.
Niby prosta historia, animacja również nieskomplikowana, pozbawiona jakichkolwiek efektów, a jest taką kameralną, lekko niepokojącą historią. Ten lekki niepokój osiągnięty jest za sprawą głębokiego głosu narratora i muzyki, która wprowadza nastrój tajemniczości, sennej mary.
Fallulah, to duńska piosenkarka, której najnowszy teledysk pojawił się niedawno w sieci. Oczywiście jest to animowany i niezwykle barwny teledysk w reżyserii Fabricio Limy. Opowiadana jest w nim historia toksycznej relacji, której metaforą jest tutaj smok. Odwołano się w nim do starożytnych symboli Ameryki Środkowej (azteckie symbole, jak i symbole Majów chociażby). Kolorowe i fantastyczne rzeźby odnoszą się do kultury folklorystycznej Alebrijes utworzonej przez meksykańskiego artystę - Pedro Linares.
Smok zaprezentowany w animacji, był zainspirowany Quetzalcoatl - "Pierzasty Wąż" - jednym z ważniejszych bogów plemion Mezoameryki.
Muszę przyznać, że teledysk wciąga, a nawet jest lekko hipnotyzujący przy dźwiękach muzyki i barwnie mknącym obrazie.
1. Biedronka po serii reklam opartych na żarcie słownym(swoją drogą udane reklamy były,) zmieniając wizerunek uderza w wyższą półkę i to widać w reklamach. Jakiś czas temu w tv emitowana była poniższa reklama z okazji tygodnia francuskiego i powiem, że oczu nie mogłam oderwać za każdym razem, gdy leciała. Jest pysznie leniwa, cudownie barwna i smakowicie skomponowana, do tego dźwięki pięknej piosenki "Le vie en rose". Od razu do głowy przychodzi mi Ratatuj ;)
2. Seria Redd'sa, wpierw wpadająca w ucho wersja Karaiby z zabawą słowną chociażby: "ochota narasta", ale ja nie o tej ;)
Bardziej spodobała mi się ta marionetkowa reklama w stylu latino - Meksyk. Brawa dla gości od reklamy za pomysł i zabawy językiem oddające każdy klimat! :)
3. Ostatnia równie mocno przykuła moją uwagę, jak pierwsza z tego postu, ze względów estetycznych. Jest to reklama Alfy Romeo z hipnotyzującym utworem CocoRosie - Lemonade.
Mały a kopie - tak w skrócie mogę opisać wrażenia po obejrzeniu tego shorta! Końcówka niczym zakończenie pewnego filmu z DiCaprio (nie podaję tytułu, by nie zabierać przyjemności;)) Teatr jednego aktora, jedna scenografia, głęboki, mocny męski głos zadaje pytanie bohaterowi, którego widzimy na ekranie na temat zaistniałych okoliczności. Ot, nic dziwnego, taki wywiad...
Koniec i do niego ta piosenka! Mój zachwyt dnia dzisiejszego, jak i sądzę tego tygodnia!
Filmoteka Narodowa wraz z Kinem Iluzjon stworzyła przegląd animacji wojennych zatytułowany "Koniec nienawiści" (20-25 maja w Iluzjonie). Pokazują, jak kreskówki były zaangażowane w wojnę. Kojarzące się sympatycznie Myszka Miki czy Kaczor Donald walczyli niczym żołnierze ;)
Poniżej przedstawię zwycięzcę Oscara z 1943 roku za najlepszy animowany film krótkometrażowy - "Twarz Führera", propagandowy film produkcji Disneya. Film ukazuje w krzywym zwierciadle totalitaryzm i nazizm.
Członkowie kapeli muzycznej zostali sparodiowani kolejno: trąbka: Joseph Goebbels werbel: nieokreślony żołnierz niemiecki, suzafon: Hirohito, Flet piccolo: Hermann Göring i bęben: Benito Mussolini. Melodia intro kreskówki oparta jest o jeden z utworów Richarda Wagnera o tytule "Die Meistersinger von Nürnberg".
Oglądając kreskówkę człowiek się śmieje z tego wszystkiego: ciągłego pozdrowienia, śniadania, kukułki o wyglądzie Hitlera, wszystkiego dookoła o kształcie swastyki. Teraz się z tego śmiejemy, ale 1943 do śmiechu tak nie było.
Jakież szczęście nie do opisania było słynnego Kaczora, gdy się okazało, że wszystko to był tylko zły sen z jego udziałem.
Muszę przyznać, że lubię wszystkie trailery do gier o przygodach Geralta, dziś pojawił się trailer, przed którym czapki z głów moi Drodzy! Niesamowicie klimatyczny, dynamiczny, dopieszczony w najmniejszym calu i do tego ta muzyka! Ta walka! Początek i koniec ze śpiewem, jak z horroru ;)
Chciałabym, by film fabularny autorstwa Bagińskiego był w tej estetyce i klimacie, a sukces murowany. Nie oszukujmy się, Platige Films i Tomek Bagiński lipy nie zrobią :]
Tegoroczna edycja festiwalu filmowego w Cannes z polskim aktorem w roli oceniającego filmy krótkometrażowe. Oprócz Pana Daniela w skład jury tej sekcji filmów krótkometrażowych i sekcji Cinéfondation wchodzą: Joana Hadjithomas (Liban), Rebecca Zlotowski (Francja), Cecile de France (Belgia) oraz Abderrahmane Sissako (Mauretania) - przewodniczący jury.
Nagrody w tej kategorii zostaną wręczone 22 maja, w konkursie będzie walczyć 9 filmów, a zwycięzcę poznamy 24 maja.
P.S. powyżej plakat promujący festiwal w tym roku :)
24 kwietnia 2015 roku przypadła 100. rocznica ludobójstwa Ormian, tzw. Metz Yeghern - rzeź, która pozbawiła życia półtora miliona ludzkich istnień. Dla uczczenia, a przede wszystkim upamiętnienia tego wydarzenia stworzono 3-minutową animację.
Krótkometrażówka nie pozostawia nas obojętnych emocjonalnie po jej zakończeniu, przez chwilę brak słów, jest mocna, wymowna, tragiczna. Pozostawiając jednak sferę emocji i rozpatrując ją od strony wizualnej, graficznej, to jest świetnie zrobiona!
Jak wspomniałam w pierwszym moim poście, jestem ogromną fanką Tomka Bagińskiego i studia Platige Image, więc i post musi być!
Wczoraj Brytyjska Akademia Filmowa przyznała Bagińskiemu nagrodę za pracę przy oprawie graficznej spotów reklamowych Zimowych Igrzysk Olimpijskich dla BBC. Dla samego twórcy, to już druga BAFTA w karierze, poprzednia przypadła mu za "Sztukę spadania".
To nie jedyny polski akcent na tegorocznej gali, ponieważ Abel Korzeniowski otrzymał nagrodę za muzykę do serialu "Dom grozy".
Poniżej zwycięskie spoty:
Na dziś wybrałam kilka animowanych teledysków, które uważam za warte uwagi czy to z racji "dobrej roboty" jak na swoje czasy, czy po prostu świetnej animacji.
1. Na pierwszy ogień idzie "Sledgehammer" Petera Gabriela z 1987 roku (został stworzony w 1986). Teledysk w całości powstał metodą poklatkową, wyreżyserowany przez Stephena R. Johnsona. Ma na koncie statuetkę Brit Awards za najlepszy teledysk, ponadto był najczęściej emitowany w całej historii MTV. Dlatego też Młot Gabriela znalazł miejsce na moim blogu, bo jak na tamte czasy, to nieźle się prezentował, w dalszym ciągu prezentuje :)
2. Drugi teledysk potrzebuje wstępu dotyczącego albumu, z którego pochodzi:
Discovery – drugi album studyjny francuskiego duetu Daft Punk, wydany 3 marca 2001 roku przez Virgin Records. Został nagrany w Paryżu. Album jest soundtrackiem do filmu anime "Interstella 5555: The 5tory of the 5ecret 5tar 5ystem", który jest kolaboracją pomiędzy Daft Punk, Leiji Matsumoto i Toei Animation. Wszystkie teledyski do utworów na płycie są odcinkami filmu. "Interstella 5555" to opowieść o porwaniu pozaziemskiego zespołu
Każdy chyba kojarzy barwne teledyski Daft Punk z pozaziemskimi istotkami? Oczywiście najbardziej popularny i najczęściej puszczany utwór to "One more time", ale ja zaprezentuję inny, zarówno teledysk, jak i utwór bardzo lubię.
3. Kolejny animowany teledysk zespołu, który w całości jest zespołem wirtualnym, więc nieodłącznym elementem ich występów jest wizualizacja - "Feel Good Inc." Gorillaz z płyty "Demon Days" (cała płyta jest świetna). Lubię praktycznie wszystkie ich teledyski, ale ten jest dla mnie takim początkiem mojej przygody z Gorillaz.
4. Ostatnim w tym poście teledyskiem będzie utwór Michaela Jacksona - Leave me alone w reż. Jima Blashfielda. Utwór jest odpowiedzią MJ na ataki ze strony prasy, co doskonale obrazuje teledysk. Utwór ten nie był wykonany ani razu na żywo. Zastosowano w nim technikę kolażu. Możemy zobaczyć w nim jego towarzysza - małpkę Bubblesa i węża Musclesa. Sam Jackson jest tu takim Guliwerem w krainie Liliputów; teledysk ma na swoim koncie nagrodę Grammy.
teledysk również w jakości HD
Edit!
MJ miał być ostatni, ale nie mogłam się powstrzymać przed umieszczeniem jeszcze interesującego i poniekąd hipnotyzującego teledysku Arctic Monkeys wyreżyserowany przez Davida Wilsona.
Będąc przy "Papermanie" trzeba wspomnieć o fabularnym odpowiedniku, sądzę, że twórca disneyowskiej animacji mógł zaczerpnąć inspirację z powstałego 5 lat wcześniej filmu krótkometrażowego. "Signs" jest filmem Australijczyka - Patricka Hughesa. Film ten również opowiada pozornie prostą, ale uroczą historię. Młody mężczyzna, trybik w korporacji, samotny, przystojny, nieśmiały, zamknięty w sobie, pracujący w biurowcu po jednej stronie ulicy. Młoda kobieta - młoda, ładna, wyglądająca na sympatyczną i zabawną, pracuje w biurowcu po drugiej stronie ulicy. Ta dwójka wypatrzy siebie w oknach, od tej pory będą sobie umilać nudny i monotonny czas w pracy "dialogiem". Ostatnie słowo w cudzysłowie, bo to niemy dialog, za pomocą krótkich słów i obrazków napisanych na kartkach. Tak rodzi się między nimi relacja...on trafia na oną ;)
Przyszedł czas na jedną na moich ulubionych, top 10 animacji. "Paperman" studia Disneya w reżyserii Johna Kahrsa, który łączy tradycyjną animację z animacją komputerową. Czarno-biały obraz (jedyny kolor to czerwona szminka głównej bohaterki) jest jak dla mnie hołdem dla dorobku studia D, ukoronowaniem jego najlepszych animacji, jak i odwołaniem do dawnych bajek. Czyż Meg nie ma oczu Arielki? ;) Zaś George kojarzy mi się z postacią Roberta ze "101 Dalmatyńczyków" (1961 - swoją drogą byłam w szoku, gdy odkryłam datę produkcji tej animacji).
"Paperman" zdobył uznanie i uwielbienie widzów, nagrodzony Oscarem w 2013 roku za najlepszy krótkometrażowy film animowany, nagrodą Annie - jedna z najważniejszych nagród w branży animacji. Zapytać można, a co w tym takiego wielkiego? Wielkość tej animacji polega na prostocie, braku kombinacji, efektów 3D, futurystycznych wizji; mamy tu nieskomplikowaną acz ciepłą i pełną uroku historię. Historię magiczną, serdeczną jak przystało na dzieła spod skrzydeł tej wytwórni. Za każdym razem, gdy oglądam ten obraz, to siedzę z takim głupkowatym uśmiechem na twarzy, bo wzbudza on zdecydowanie same ciepłe i pozytywne emocje.
Kto nie oglądał, niech kliknie PLAY, a otrzyma ok. 7 min serdecznych emocji ;)
Film inspirowany zachowaniem hipopotamów pokazuje podobne mechanizmy - zderzenie płci i przemoc - determinujące życie społeczności ludzkich. Film rozpoczyna się obrazem nagich kobiet z dziećmi kąpiących się w rzece. Jeden z nich próbuje zdobyć podobającą się mu kobietę, ale odrzucony staje do walki. Rozpoczyna się brutalny i jednocześnie piękny taniec nagich ciał, milcząco odbijających się w tafli wody.
Poniżej fragment tej 13-minutowej animacji Dumały. Osobiście czekam na to, jak dostępna będzie gdzieś cała animacja ;)
Jedna z obowiązkowych pozycji! Ta wielokrotnie (i nie ma tu przesady, bo dosłowny deszcz nagród spadł na ten film) nagradzana animacja jest dziełem Pétera Vácza, węgierskiego twórcy, który stworzył ją w ramach pracy dyplomowej. Co stanowi o uroku i sukcesie tego shorta? Przede wszystkim dobra i ciekawa historia, następnie - umiejętne połączenie dwóch światów grafiki - 2D z 3D. Efekt tego zestawienia jest wręcz namacalny dla widza. Cudownie się ogląda wpierw dwuwymiarowy świat, by po chwili zobaczyć widoczną różnicę w wymiarowości, ale najistotniejsze jest to, jak te oba światy ze sobą koegzystują, jak się uzupełniają nawzajem. Ta wspólna egzystencja dwóch wymiarów służyć będzie pokazaniu wielkiej więzi, jaka łączy tytułowych bohaterów. Na samym początku mamy bardzo fajnie podaną krótką historię przyjaźni Królika i Jelenia w ramach wprowadzenia.
Co mnie się niesamowicie podobało, to moment wyjścia poza papier, świetnie reżyser nam przedstawił "pierwsze spojrzenie" oczami bohatera, tę nieostrość, soczystość barw, kształt przedmiotów - świat dookoła nabrał rumieńców i to właśnie pozwala nam zobaczyć Vacz.
Animacja jest urocza, chwilami dramatyczna i emocjonująca i ma świetne zakończenie! Na pewno nie staje się obojętna, bo doceni się chociażby sposób wykonania, jeżeli kogoś nie zainteresuje opowiedziana historia.
PS. wyjście do innego świata skojarzyło mi się z tym bohaterem i sceną ;)
Właśnie prezentowany jest tegoroczny program Międzynarodowego Festiwalu Animacji w Annecy i szczerze mówiąc troszeczkę oszalałam i z podekscytowaniem odpalam kolejne nominowane animacje. Muszę się powstrzymywać, by rozemocjonowana nie nawrzucać od groma linków :D
Ooostatni dziś już. Teledysk zespołu Cruisr do piosenki "All Over" zrealizowany przez Chrisa Carboni. Piosenka szczerze powiedziawszy, jak dla mnie niknie, jest tłem, za to teledysk. Ach, ten teledysk, co chwila chichoczę rozpoznając kolejny film, upchnięto w tym 3-minutowym teledysku całą masę odniesień do filmów, że na raz nie jestem wszystkich odgadnąć ;)
Ciekawa jestem, ile drogi gościu zdołasz odgadnąć? :)
Marka ABSOLUT rusza z nowym globalnym projektem – Next Frame! W jego realizację jest zaangażowany znany brazylijski grafik Rafael Grampa. Artysta ten, w ramach współpracy z marką ABSOLUT podjął wyzwanie jakim jest stworzenie komiksu. Nie będzie to jednak tradycyjny komiks – będzie to wspólne dzieło artysty oraz być może setek tysięcy internautów z całego świata, którzy wspólnie stworzą jego fabułę.
Całość została zaprezentowana w formie animowanego filmu podczas wydarzenia w Berlinie 14 marca 2014 r.
Muszę przyznać, że robi wrażenie, jestem pełna podziwu dla twórców i PRowców za coraz to kreatywniejsze i fantazyjne sposoby promocji. Co do samej animacji (stworzona techniką 2 i 3D), to kojarzy mi się bardzo z "Sin City". Po pierwsze sposób narracji, nawet ton z Marvem, tańcząca laska w barze z Nancy.
Krótkometrażówka została nominowana w kategorii - najlepszy film zrealizowanego na zamówienie w ramach Międzynarodowego Festiwali Filmów Animowanych w Annecy.
Reklama dziś niejednokrotnie podnoszona jest do rangi sztuki, wiele z nich przekracza granice standardowych reklam. Twórcy prześcigają się nawzajem, by przede wszystkim zyskać klienta, ale i pokazać swe ambicje twórcze, co częstokroć się im udaje ku mej uciesze, bo może nie zyskują klienta, ale zachwyconego odbiorcę ich małej formy artystycznej :)
1. Perła, a raczej diament reklamy, lśni, błyszczy i zachwyca swym obrazem, jakością i rozmachem. Baardzo drogi film reklamowy z okazji 165 urodzin firmy Cartier wyreżyserował Bruno Aveillan (mistrz i poeta reklamy). Podczas 3,5 - minutowego filmu przenosimy się do magicznej krainy, widz rozkoszuje się obrazem przy akompaniamencie orkiestry. Reklama kręcona była 2 lata od Francji, poprzez Rosję, Chiny, Indie, pracowało przy jej realizacji 50-60 osób. Efekt - niesamowity, to istne dzieło sztuki!
2.There are movements so perfect, you'd hardly think they were made by humans - słyszymy w reklamie i to zdanie najlepiej oddaje urok i niesamowitość reklamy marki Omega.
3. Kolejna reklama nie jest tak widowiskowa i magiczna, jak dwie poprzednie, ale jest urocza najzwyczajniej. Jest to reklama projektora LG Mini Beam.
4. Studenci Multiplatform Storytelling and Production przygotowali promo bazując na czołówce do "True Detective". To, że ściągnęli z naprawdę dobrej czołówki (btw. kto nie oglądał serialu niech do niego zasiądzie, bo jest to jeden z najlepszych seriali, jakie zdarzyło mi się oglądać;)), to jedno, ale drugie i najważniejsze (!), że udało im się to równie dobrze i klimatycznie - true, "True Education"
5. Ostatnią w tym rzucie reklamą będzie spot Adidasa prezentujący oficjalną kolekcję obuwia na MŚ w piłce. Widać tu popis dobrej techniki.
Poniższa animacja bazuje na noweli Edgara Allana Poe pod tytułem "Serce oskarżycielem". Krótkometrażówka reżyserstwa Teda Parmelee z narracją Jamesa Masona. Film opowiada historię morderstwa, zdjęcia są surrealistyczne i potęgują klimat całej historii, dynamika i muzyka pozwalają nam odczuć szaleństwo, którym jest ogarnięty główny bohater, który jak zaznacza na końcu - szalonym nie jest, on po porostu ma wyostrzone zmysły...
Ta krótkometrażówka kojarzy mi się ze "Zbrodnią i karą" w reż. Piotra Dumały, nie tylko ze względu na temat, ale i na wykonanie choć jest stworzona zupełnie inną techniką w przypadku Dumały.
Wiele osób zna "Gnijącą pannę młodą" Tima Burtona" (widać duże podobieństwo), która z iście czarnym humorem pokazuje "uroki" podziemnego świata, taka zabawa umarłego ;)Film Burtona powstał w 2005 roku, a poniższa animacja z 2002 opowiada w taki sam sposób o śmierci, a raczej o tym, co jest dalej. Meksykański reżyser - Rene Castillo w barwny i charakterystyczny sposób dla swojej kultury przedstawił nam historię z kolorowymi strojami, nastrojową muzyką (w wykonaniu meksykańskiego zespołu Café Tacuba), pokazał jak oswajamy się ze śmiercią, jak uświadamiamy sobie, że odchodzimy i że to nie jest wcale taki koniec, że dalej też może być fajnie.
Utwór w wykonaniu Eugenii León - La Lorna (płacząca kobieta), dodaje uroku i nastroju, to tradycyjna meksykańska piosenka, wokół której osnuta jest legenda.
Dziś dorwałam oto takiego shorta! "Malaria" Edsona Ody to połączenie sztuk origami, kirigami, taśmy poklatkowej, komiksu i westernu. Niesamowicie ogląda się te niecałe pięć i pół minut. Mamy tu historię na miarę westernu ze świetnym podkładem głosowym i sposób w jaki uzyskuje efekty dźwiękowe, krew czy inne triki - coś niesamowitego. Taka metoda przywołuje na myśl dzieciństwo, gdy oglądało się rozkładane książeczki i czytało komiksy :)
"Hearth" to ciekawa i wciągająca historia. Mężczyzna płynący łódką z 3 starszymi dewotami, wokół powódź, woda nieustannie wzbiera, nagle widzą młodą dziewczynę na dachu domu, pali papierosa, rozkoszując się nim wręcz. On - od razu rusza po nią, by ją uratować, co nie do końca podoba się "trójgłowemu potworowi" z różańcem w ręku (oblały test miłosierdzia). Po drodze widzimy ich twarze, wzrok, który przyjaznym nie jest. Można się zastanawiać nad zachowaniem dziewczyny, ale wystarczy, że zweryfikuje się tytuł i zrozumiała będzie jej motywacja, poza tym fajnie jest to poparte obrazami w samej animacji.
Trailery do gier, to kolejna forma, która mnie kręci, że tak powiem. Same trailery, bo do gier się nie zabieram zbytnio (czas, cierpliwość, skupienie - 3 podstawowe elementy, które bywają deficytowe w moim przypadku;), ale nie zmienia to faktu, że doceniam tę krótką formę, która niejednokrotnie robi na mnie duże wrażenie. Kiedy myślę o grze, to pierwsze co staje mi przed oczami, to Mario Bros albo Tetris :D Natomiast to, co poniżej zaprezentuję wykracza poza moje wyobrażenie na temat gier, same trailery bywają czasem lepsze niż niejeden pełnometrażowy film!
Trailer do "Death Island" (studio Techland), to zdobywca Złotego Lwa na festiwalu w Cannes w kategorii "Film Internetowy".
Kolejny, który ogląda się jak jakiś film akcji - trailer "Watch dogs"
trzeci "Cyberpunk 2077" - bywam bezkrytyczna jeżeli chodzi o wszelkie projekty studia Platige Image, cóż pocznę, ale trzeba przyznać, że nie robią fuszerki. Patrzcie chociażby: teasery do "Wikingów", spot stworzony dla BBC promujący transmisję Zimowych Igrzysk Olimpijskich, nie mówiąc o tym, że mają w swoich szeregach Tomka Bagińskiego! :)
Animacja (powstała w technice 2D) z 2006 r. izraelskich twórców (Michael Faust i Ariel Belinco). Nie bez powodu zaznaczyłam narodowość twórców, gdyż owa animacja jest politycznie zaangażowana. Codzienność żołnierską zakłóca mały, niepozorny latawiec, psując tym samym idealny widok nieba i od tej pory staje się problemem, który należy zniszczyć, zniszczyć każdym dostępnym sposobem. Animacja dosyć prosta jeżeli chodzi o formę, ale nie w przekazie.
Tak brzmi polski tytuł animacji Brytyjczyka "Head over heels" z 2012 roku, animacja stworzona techniką poklatkową. Trochę to wszystko wygląda jak wojna państwa Rose, znudzone sobą starsze małżeństwo, które oddaliło się od siebie i nie mogące znieść siebie nawzajem, ignorując swoje osoby, żyją osobno. Bardzo mi się podoba koniec, pytanie tylko kto kogo sprowadził na ziemię? ;)
Drogi przyszły gościu, bo takowy w końcu się pojawi ;) teraz pokażę coś, co lubię najbardziej, jeżeli chodzi o łączenia, taki kolaż montażowy, jakże zgrabny. Nie lada wyzwaniem jest dopasować to z rytmem, słowami jeszcze powstawiać tak, by tworzyło to nową historię. Takie teledyski wprost uwielbiam :) Poniższy, to utwór niejakiej MØ, to młoda duńska piosenkarka, może nie na tym teledysku, ale na innych bardzo widać jej fascynację jedną ze spicetek - Mel C, widać to w jej ubiorze, ruchach ;)Image, imagiem, ale nie zmienia to faktu, ze MO robi fajną muzykę, przy okazji polecam jej debiutancki album - "No Mythologies to Follow" :)
Animacja francuskich twórców bazująca na historii bluesmana Roberta Johnsona, według której sprzedał swoją duszę diabłu w zamian za osiągnięcie sukcesu. Johnson zmarł w wieku 27 lat, a przyczyna jego zgonu pozostaje do tej pory niewyjaśniona. "Crossroad" (taki też ma tytuł jeden z utworów wspomnianego Johnsona), to świetnie opowiedziana historia z cholernie wciągającym muzycznym motywem głównym. Nie będę się mądrzyć nad czystością obrazu, kolorami, bo od tej strony się nie znam, ale gołym okiem widać, że jest wymuskana komputerowo, można rzec - gładziutka! ;)
Zastanawiałam się co mogłoby pojawić się jako pierwsze na moim blogu i nic lepiej nie pasuje niż film Tomasza Bagińskiego na podstawie komiksu Mateusza Skutnika (tu od razu powiem, że jestem ogromną fanką pana B. ;)). To za sprawą tytułowego "Kinematografu" (2009) możemy cieszyć się ruchomym obrazem na ekranach kin. Animacja Bagińskiego jest wymuskana, obraz oddaje nastrój "w starym kinie", nie trąci mnogością efektów i rozbudowaną gamą barw, jest spokojnym i smutnym w odbiorze obrazem. Film ukazuje jak człowiek ogarnięty pasją tworzenia potrafi się zamknąć na otaczający go świat, nawet tę najbliższą rzeczywistość.
